Ode aan Majoor BosshardtJa het lijkt allemaal heel bijzonder, maar ik doe gewoon mijn werk
Major Bosshardt (1913-2007), by Henk Zomer, 1975, Amsterdam Museum
MAJOOR
Overal zien we geboortekaartjes en kerstkaarten van bekende Nederlanders, waaronder een aantal handgeschreven van koningin Beatrix en Máxima en Willem-Alexander.
Kopje thee?
Ik zet wel even een kopje thee
Zo gebeurd
De waterkoker
Handig
Gaat zo snel tegenwoordig met die moderne apparaten
Of wil je liever soep
Je mag kiezen
Ik heb thee en ik heb soep in een zakje
Bij mij krijg je altijd een kopje thee of een kopje soep
Zeg t maar
(De telefoon gaat)
Oh
ja
welnu
excuus
(neemt op)
Ja hallo
Majoor Bosshardt
ja natuurlijk
beter als je dadelijk terugbelt
prima
(legt op)
Excuse moi
waar was ik
natuurlijk
de thee
(De telefoon gaat)
Ongelooflijk
het spijt me
(neemt op)
Ja hallo
Majoor Bosshardt
ja
Maar kunt u dadelijk
prima
(legt op)
Iedereen noemt me Majoor
Eigenlijk ben ik al een tijdje luitenant-kolonel
Maar dat is meteen zo’n mond vol hè
Dus iedereen noemt me Majoor
Zeg maar gewoon Majoor
Dat doe ik zelf ook
vind ik helemaal niet vervelend
(De telefoon gaat)
Nee nu
het is niet waar
het spijt me ontzettend
(neemt op)
Majoor Bosshardt
Ja
Nee eigenlijk niet
Veel beter
Tot ziens
(legt op)
En nu gaat de stekker eruit
Zo
Ja
Het spijt me ontzettend
Ik ben blij met de telefoon hoor
zonder telefoon
dat kan ik me ook niet meer voorstellen
ja zo gaat dat
maar dit gaat wel een beetje te ver
Sinds ik die onderscheiding heb gekregen
Yad-Vashem onderscheiding
(laat onderscheiding zien)
uit Jeruzalem
de Joodse hoek
Nooit verwacht
Ik zorgde in de oorlog gewoon dat die kinderen onderdak kregen
maar dat vond ik heel normaal
Had geen idee hoe gevaarlijk het eigenlijk was wat ik deed
Toch een onderscheiding
De kast ligt hier vol onderscheidingen
Maar ik draag ze nooit
Anders zou ik scheef lopen
(lacht)
Hoe dan ook
sinds deze onderscheiding
echt
de telefoon
gaat maar en gaat maar en gaat maar
de ganzen dag door
Mijn telefoon staat niet meer stil
Ze denken zeker: “die moeten we nog snel even pakken
voor ze de pijp uit gaat”
(lacht)
Daar sta ik helemaal niet van te kijken hoor
Ik ben al 91
Je hebt niet het eeuwige leven
Niemand heeft het eeuwige leven
Zelfs ik niet
(lacht)
Het lijkt allemaal heel bijzonder
Maar ik ben maar een eenvoudige vrouw
Ik liep tegen de 50
net met pensioen
en ineens werd ik voor de TV gesleept
en ineens werd ik een publieke vrouw
terwijl ik al jaren met publieke vrouwen
Ik deed gewoon mijn werk
Was dag en nacht te vinden op de wallen
die meiden hadden me nodig
daar waar ik nodig was
daar was ik te vinden
Nu nog
als ze me nodig hebben
plukken ze me
vanachter de geraniums
prima
Ik word gehaald en gebracht
want ik loop niet meer zo makkelijk
maar zo is het prima
wat wil een mens nog meer
prima toch
We zijn op de wereld om elkaar te helpen
nietwaar
We worden door God gestuurd
Daarna vinden we rust
en kunnen we aan onszelf denken
Maar ook dan mag je heus weleens
je handen uit de mouwen steken
(pauze)
Oh help de thee
helemaal vergeten
dan heb ik nog diverse smaken
pickwick gewoon
pickwick herfst
pickwick sterrenmix
zeg t maar
(schenkt thee in)
Doe mij maar gewoon
Gewone pickwick
dat begrijp ik tenminste
al die vreemde smaakjes
ik ben maar een eenvoudige vrouw
zo zit ik nu eenmaal in elkaar
terwijl er zelfs een vliegtuig naar mij vernoemd is
een boeing of zo
Ik ben niet eens knap
Ik doe gewoon mijn werk
(pauze)
Maar ik heb wel de koningin
(Ze loopt naar de kast en pakt een kaart met het portret van Beatrix)
Samen met de koningin
op de wallen en alles
incognito en alles
(Ze glundert terwijl ze naar het portret van de koningin kijkt)
Sindsdien zijn we vriendinnen
en schrijven we regelmatig
brieven soms een kaart
(Ze zet de kaart weer terug)
Ja het lijkt allemaal heel bijzonder
maar ik doe gewoon mijn werk
Ik wilde niet naar school
ik wilde niet leren
ik wilde wel leren
maar mijn broers werkten ook
nou dan wilde ik ook werken
ik wilde heel graag verpleegster worden
zou ik te zwak zijn
te zwak om verpleegster te worden
is het niet ongelooflijk
ik te zwak
en zo kwam ik bij het Leger
Het uniform
dat vond ik prachtig
Rangen en standen
je moet je echt omhoog werken
dat sprak me aan
Maar verder is het
een eenvoudige instelling
niet te diepzinnig
(pauze)
Ik ben altijd mijn eigen gang gegaan
Zorgde gewoon dat ik geen moeilijkheden maakte
zodat ik mijn gang kon gaan
en ondertussen dacht ik “Jullie bekijken het maar”
ik denk dat dat de juiste instelling is
om iets te bereiken in je leven
Want nu ben ik luitenant-kolonel
en sta ik op de tiende plaats
van de Grootste Nederlanders aller tijden
Ongelooflijk nietwaar
Ik moest wel lachen hoor
toen dat van de namen in de top tien
er nog maar eentje in leven is
dat is toch een beetje gek
en even later in dat programma van hoe heet ie
ja excuus hoor
ik kan niet alles onthouden
‘De Stoel’
dat programma
met Herman Brood
dat ik zijn rug mocht wassen
en toen sprong hij van dat dak
stond mijn telefoon wéér roodgloeiend
moest ik ineens alles van hem weten
die man
arme man
heeft het ook niet makkelijk gehad
ja
daar moet je begrip voor kunnen hebben
vind ik
je springt niet zomaar van het dak
van het Hilton
lijkt me
(pauze)
Dus nu ben ik luitenant-kolonel
(pauze)
Alle kerken prediken het Woord
het Leger predikt woord én daad
Ieder mens in nood kan bij ons aankloppen
voor een bed, een hap en een gesprek over God
(pauze)
Dus als ik iets voor u kan doen
(pauze)
Als ik niet bij het Leger was gegaan
was ik verpleegster geworden
maar God beschikte anders
en vroeg mij ten huwelijk
(lacht)
Dus ben ik getrouwd
met God
en leid ik een huiselijk leven
met de meiden
met de kinderen
met de zwervers
en met God
(Een trotse glimlach)
Samen kerstmis vieren
lees ik het evangelie
Erg gezellig
Waarom dan nog privé een vorm van samenleven beoefenen
nergens voor nodig toch
(roert een tijdje tevreden in haar kopje thee, neemt een te grote slok en verslikt zich)
Een vriend of verloofde
wat een onzin
Zo zit ik nu eenmaal in elkaar
Maar dat met de koningin
dat was toch wel heel bijzonder
Maar of je nu een prostituee bent
of koningin
Niet zeuren maar doen
als het maar gezellig is
Daar houd ik van
Gezelligheid
Kopje thee drbij
(pauze)
Lust je nog een kopje?
Koekje drbij?
Ik heb van die kaneelkoekjes.
Gevaarlijk lekker hoor
(Met een grote glimlach schenkt ze de gast wat thee bij en biedt een koekje aan)
Vroeger was het van
Mond dicht
je krijgt te eten
en als het donker wordt
ga je naar bed
(pauze)
Zo ging dat bij mij thuis
Dus
(pauze)
Dat is nu anders
gelukkig maar
Maar dat mag ook wel
op mijn leeftijd
(pauze)
Geen thee meer?
(Er valt een stilte. Dan stopt ze de stekker van de telefoon weer in het stopcontact, de telefoon gaat meteen)
Excuus hoor
neem me niet kwalijk
maar dat was te verwachten natuurlijk
(Ze neemt de telefoon op)
Ja hallo
met Majoor Bosshardt
ja natuurlijk
nee hoor
geen probleem hoor
geen enkel probleem
momentje alsjeblieft
(Ze legt de telefoonhoorn naast de haak, dan loopt ze naar de deur en gebaart de gast te vertrekken)
Excuseert u me
(Ze loopt weer terug naar de telefoon)
Ja
daar ben ik weer
ik ben een en al oor
(De gast vertrekt)
Periode
1913– 2007
Over
Ode van een actrice/theatermaker/schrijver/vertaler aan Majoor Bosshardt.
Majoor Bosshardt is legendarisch en heeft extreem veel betekend voor de burgers van Amsterdam, vooral voor de mensen aan de rafelranden van de samenleving.
Majoor Bosshardt
Alida Margaretha Bosshardt (Utrecht, 8 juni 1913 – Amsterdam, 25 juni 2007) was een Nederlands officier van het Leger des Heils. Voor velen was zij in de tweede helft van de twintigste eeuw in Nederland het gezicht van dit kerkgenootschap.