Ode aan Bet van Beeren | Strijder voor haar gemeenschap

Bet van Beeren, een Jordanees getogen vrouw, heeft zich tijdens haar leven voornamelijk ingezet voor de emancipatie van homoseksuelen in Amsterdam. Ze was eigenaresse van een café op de Zeedijk, genaamd ’t Mandje. Dit café bestaat tot op de dag van vandaag en blijft een veilige plek voor homoseksuelen in Amsterdam. Van Beeren was gedurende haar leven erg open over haar seksualiteit en schroomde zich ook niet om gezien te worden met andere vrouwen. Ze was regelmatig te zien met een andere vrouw achterop haar motor. 

Van Beeren was een slimme zakenvrouw en verdiende met haar café ook zeker niet slecht. Ze gaf haar geld graag uit aan liefdadigheid, voornamelijk aan doelen die de Zeedijk, de plek waar haar café staat, hielpen. Zo kreeg ze pooiers zo ver om ouderen een dagje naar het strand mee te nemen zodat die minder eenzaam waren, of regelde ze rolschaatsen voor de buurtkinderen. Ook zorgde ze ervoor dat iedereen in de straat een muntje doneerde aan het Leger des Heils als die langskwamen.

In lichte en in zware tijden bleef Van Beeren strijden voor haar gemeenschap. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat Van Beeren ook in het verzet. Ze verborg wapens en deelde voedselbonnen uit aan mensen die die nodig hadden. 

Het is belangrijk dat Van Beeren een ode krijgt vanwege haar onbaatzuchtige inzet voor haar medemens. Ze hechtte meer waarde aan het behouden van haar eigen vrijheid en karakter dan aan aandacht voor haar acties. Gedurende haar leven had ze twee keer kans op een lintje maar liep die mis vanwege wie ze was. In haar tijd konden mensen lastig uitkomen voor een seksuele geaardheid die buiten de norm viel, simpelweg ook omdat dat wettelijk niet mocht, waardoor er ook in ’t Mandje een strikt beleid tegen enige lichamelijke affectie was. Sinds de tijd van Van Beeren is Amsterdam veel ontwikkeld en is het belangrijk om de mensen die aan die ontwikkeling hebben bijgedragen niet te vergeten.