Ode aan Sierra Durgaram | Jij bént de gemeenschap die je zocht

Lieve Sierra Durgaram,

Ik ontmoette je op een compleet willekeurig moment, zittend op de barkruk waar je mijn bestelling opnam. Ik had al veel gehoord over Bar Bario – dé queer bar waar je écht eens moest zijn geweest. Over jou wist ik nog vrij weinig, behalve dat je me vanaf onze eerste interactie gelijk het gevoel gaf dat je me zag. Niet op een banale manier van iemand opmerken, maar op een ‘jij hoort hier’ manier.

Ik weet nog heel goed dat ik met Nilab Ahmadi – nog zo’n vrouw die Amsterdam mooier maakt – mee was gegaan en natuurlijk ging ik een boek lezen. Ik bewonderde meteen de aesthetic van deze plek, hoe huiselijk en warm het eruitzag, en hoe het activisme gelijk duidelijk maakt wie deze plek heeft ingericht. Er bestaan maar weinig plekken in onze stad als deze. Dit was nog maar twee jaar geleden, één jaar nadat je deze mooie plek had geopend op de Bilderijkstraat.

Misschien voelt het voor ons beide vreemd dat ik een ode schrijf aan jou; ik ken je niet zo heel goed en we zien elkaar niet zo heel vaak. En toch zie ik jou, net zoals jij mij meteen zag. We hadden vrij snel gesprekken over hoe de queer gemeenschap niet als een gemeenschap voelt voor mensen zoals jij en ik. Jij sprak over je privileges en de onzekerheid die je voelde over of je het wel goed genoeg deed. Je zoektocht naar mensen die bij jou hoorden, waar jij ook bij wilde horen. Het was niet allemaal even gemakkelijk, maar toch sla je je nog steeds elke dag door alles heen. Je kreeg te maken met meerdere overstromingen en zionistische aanvallen via Google reviews. Maar je blijft organiseren, je blijft leren, je blijft luisteren en kijken naar mensen.  

Amsterdam lijkt een cultuur te hebben waarin de zogenaamde cool kids graag elkaar spotten bij evenementen; zien en gezien worden. Hoe bekender je bent, hoe beter. Hoe meer volgers je hebt, hoe beter. Wat ik geobserveerd heb – en laten we eerlijk zijn, me aan geërgerd heb – is wat het doet met onze queer gemeenschap. Bepaalde mensen zijn het boegbeeld en veel mensen cirkelen om hen heen, dat zijn de mensen waar je mee moet praten en waar je naar moet luisteren. En hoewel jij steeds bekender bent geworden – in elk geval in onze cirkels – geef jij mensen gelijkwaardige aandacht. Dat bedoel ik met het écht zien van mensen. Ik ben ervan overtuigd dat dit je superkracht is - je empathie en je openheid. 

Deze ode is niet alleen aan jou voor de persoon die je bent, maar ook voor wat je hebt betekend hier in Amsterdam. Jij organiseerde benefieten voor Palestina, speeddating voor non-binaire mensen, drag brunch, exposities voor queer en trans mensen, iftars, en natuurlijk feesten waar we veilig onze kont kunnen schudden. De lijst is zo lang, dat als ik een greep uit wat je maandelijks kan doen bij Bar Bario opschrijf het langer zou zijn dan deze ode.

In plaats van een lange lijst aan prestaties, benoem ik liever wat je bereikt hebt op een grotere schaal. Bar Bario is niet alleen een bar – het is een plek waar gemarginaliseerde mensen zich veilig en thuis kunnen voelen. Een plek waar we onze kunst en cultuur mogen laten bestaan zonder voorwaardes. Een plek voor mensen die nergens het gevoel hebben gehad er bij te horen. Bar Bario is een plek voor ons, door ons – maar vooral mogelijk gemaakt door jou. Sierra, jij bent de drijvende kracht, de doorzetter, de verbinder en het hart van een huiskamer die meer als thuis voelt voor velen van ons, dan waar dan ook. In jouw Amsterdam – nee, in jouw wereld – wil ik maar al te graag leven. Dus bedankt voor alles wat je doet – gezien en ongezien – waardoor je velen van ons een plek geeft waar we niet alleen hoeven te overleven, maar ook mogen rusten, dansen, bloeien en groeien. Ik hoop dat je weet dat jij de gemeenschap bént die je zocht.  

Veel liefs, Mojdeh Feili