Ode aan Noor van CrevelWat een daadkracht, wat een moed en wat een onverschrokkenheid!
Noor van Crevel circa 70 jaar, fotograaf Gon Buurman
Beste Noor,
Ik ben je dankbaar!
50 jaar geleden, in 1974, richtte jij samen met een aantal andere vrouwen het eerste Blijf van m’n Lijf huis op hier in Amsterdam. Jullie wilden misstanden waar vrouwen mee te maken hebben aanpakken en kozen voor een opvanghuis voor mishandelde vrouwen en hun kinderen. Jullie kraakten een pand aan de Stadhouderskade en openden de deuren. Vanaf dag 1 stroomde het huis vol. Blijf van m’n Lijf was geopend!
Wat een daadkracht, wat een moed en wat een onverschrokkenheid! In een tijd waarin de wereld blind was voor het geweld tegen vrouwen en de heersende opinie vrouwenmishandeling ontkende, durfde jij tegen de stroom in te gaan. Je lapte die kortzichtige overtuigingen aan je laars en stelde je onwrikbaar op.
Wat je doet, moet ertoe doen en wat je doet moet goed zijn. Hiermee inspireerde je je mede-actievoerders en jullie waren bereid om voortdurend dingen te doen die nog niet eerder waren gedaan. En met succes!
“Dit alles was niet tot stand gekomen zonder jullie activisme en is voortgekomen uit het zaad wat door jullie is geplant.”
Nu, 50 jaar later, wordt vrouwenmishandeling niet meer ontkend. Helaas is het onverminderd aanwezig. Overheden maken beleid en geweld achter de voordeur is geen privéprobleem meer. Blijf van m’n Lijf Amsterdam is uitgegroeid tot de organisatie waar ik werk; Blijf Groep, toonaangevend in Nederland. Talloze vrouwen en kinderen hebben de stap gezet naar een veilige situatie. De hulpverlening is ontwikkeld en de kennis over het geweld en de schade die dat aanricht is middels wetenschappelijk onderzoek enorm toegenomen. Dit alles was niet tot stand gekomen zonder jullie activisme en is voortgekomen uit het zaad wat door jullie is geplant.
Er is zo veel veranderd. Er zijn systemen en structuren die in jullie tijd ontbraken. Die bieden houvast en mogelijkheden maar tegelijkertijd zijn ze beperkend en beklemmend. Jullie oorspronkelijke vastberadenheid, het vasthouden tegen de stroom in is daarom nog steeds nodig. Ik ben soms jaloers op hoe jullie destijds directe actie ondernamen, zonder te wachten op goedkeuring of toestemming. Het is die mentaliteit, het vermogen om gewoon te doen, die ik bewonder en mis in de wereld van nu!
Blijf van m’n Lijf is niet meer de naam waaronder we strijden, maar iedereen, echt iedereen, kent deze naam! Het blijft een geuzennaam, een symbool van de strijdlust en onafhankelijkheid in denken en doen die door jullie is neergezet.
Noor, dat wat aan de Stadhouderskade in Amsterdam begon is uitgegroeid tot iets groots en betekenisvols! Dank daarvoor.
Jolanda
Over
Ode van Jolanda Vader aan Noor van Crevel.
Noor van Crevel richtte het eerste Blijf van mn Lijf Huis op in Amsterdam. De stad bood een voedingsbodem voor dit initiatief en zij vond hier medestanders. De onverschrokkenheid en daadkracht past bij Amsterdam en het initiatief werd omarmt door de stad en de gemeente.
Noor van Crevel
Noor van Crevel (Den Haag, 4 april 1929 – Amsterdam, 6 mei 2019) was maatschappelijk werker en feminist, een van de oprichters van de lesbische actiegroep Paarse September (1972) en van het eerste Blijf-van-m'n-Lijf Huis (1974), en medeoprichter van de joodse Stichting Blanes.