Ode aan Annie M.G. SchmidtHet land waar grote mensen wonen
Annie M.G. Schmidt, foto Marcel Antonisse (bron: Wikipedia, CC BY 3.0 NL)
Lieve Annie
Na wat tijd tussen de bomen, ben ik onvermijdelijk aangekomen
In het land waar grote mensen wonen.
U had hier al van gesproken, U had gewaarschuwd voor hormonen,
Voor de dingen van twee kanten, voor boze mannen, boze kranten
Dus gisteren liep ik door de straten, voelde me angstig en sip en verlaten
Toen ik de buurtkat hoorde praten
De kat nam me mee, hup op de daken, waar achter een juist opgehangen laken
Een feetje zat met heel veel sproeten, en een kroontje op allebei haar koninklijke voeten.
‘Dag’ zei het feetje heel beleefd ‘Ik zie dat u zich in verdriet begeeft?’
Ik vertelde haar over de krantenkoppen, over groot geweld
en niet weten van stoppen
Ik vertelde haar over zwart en wit en dat er geen magie zit in een vruchtenpit,
Over een hart dat kan worden verscheurd, over-
‘Stopt u maar, ik heb genoeg geheurd’
Het feetje keek me geconcentreerd aan en beval toen de kat om op pad te gaan
‘Vind de eenhoorn, de koning, de dieren, vind slingers, een taart zelfs de mieren
Vergeet niet de paradijsvogel en de kolibrie,
Het is tijd voor de vergadering van de fantasie.’
De kat had het vliegensvlug rondverteld en iedereen kwam aangesneld
Ik spitste heel erg goed mijn oren, om in het geroezemoes zinnen te horen
‘Er zijn daar helemaal geen teddyberen’
‘Je stoot je aan dezelfde steen, zonder daar verder van te leren’
‘Stilte! Stilte! -wat een beestenstal- Wij hebben hier te maken met een noodgeval’
De kat nam toen als eerst het woord ‘Ik had al weleens van dit land gehoord
Het schijnt dat daar pratende katten worden vermoord’
‘Ach welnee’ zei toen de Sproeten fee, ‘Hier spreekt uw enige Opperspree’
‘Wat U beschrijft in die monarchie, klinkt als een typisch geval van geen fantasie’
Ik hoorde opluchting door de menigte gaan, en ik zweer dat ik Minoes en zelfs
Otje zag staan.
En daarachter, bij een poeltje van modder, zag ik een piekend plukje van Flodder.
‘Dat land, waar jij straks naar terug zult gaan, kan dat niet naast dat van ons bestaan?
Misschien als je treurt of je verliest plots je richting, vind je in je verbeelding verlichting’
Ja! Juichte toen een soort pimpelpaars beest en de hele nacht lang vierden we feest.
Wellicht, beste mevrouw Annie M.G. Schmidt, kent u de reikwijdte van uw krachten niet
Uw verbeelding en simpliciteit, geven ons wonderen en veiligheid.
Zelfs in het land waar grote mensen wonen
blijft er een plaats voor eindeloos dromen
Met uw verbeelding bracht u ons groot.
Een kracht die wij meedragen, tot onze dood
Periode
1911– 1995
Over
Ode van Gaite Jansen aan Annie M.G. Schmidt
De enige manier om een gepaste ode aan Annie M.G. Schmidt te schrijven leek mij een gedicht in haar stijl. Ik schreef een gedicht als reactie op een door haar geschreven gedicht ‘Aan een klein meisje’.
Via haar verhalen is Annie M.G. Schmidt zonder enige twijfel een van de vrouwen geweest die mij heeft grootgebracht. Haar verhalen, gedichten en verbeelding leerde mij de rijkdom die bestaat binnen in ons hoofd. Wat er buiten ook gebeurd; binnen in je hoofd ben jij de baas. Binnen in je hoofd kan het zo mooi zijn als je het maar bedenken kunt en binnen in je hoofd ben je altijd veilig.
Via haar gedichten als ‘De mislukte fee’ leerde ik dat anders zijn leuk is en Ik ben lekker stout speelde zich als achtergrond muziek in mij af als ik de grote mensen drie zoenen moest geven. Als ik met dieren sprak dan was ik zoals Otje of Minoes en mijn moeder was dan wel geen kat geweest, maar volgens eigen zeggen wel leeuwentemmer, en dus vond ik haar lijken op de moeder van Ibbeltje.
Met onze fantasie zijn we alles. Onze verbeelding is, net als zuurstof, dat was ons leven geeft.
Annie M.G. Schmidt is zonder meer een begrip en zonder haar is de Nederlandse geschiedenis niet volledig verteld.
Annie M.G. Schmidt
Annie M.G. Schmidt was een Nederlands dichteres en schrijfster van verzen, liedjes, boeken, toneelstukken, musicals en radio- en televisiedrama.
Tags