Ode aan Karsu | Domates, biber, patlıcan: een ode aan Karsu

Lieve Karsu,

Ik breng deze ode aan jouw omdat jij voor mij een wereld aan muziek én eten opende. 

Toen ik jong was bezocht ik ooit met mijn moeder een concert van verschillende artiesten in Paradiso. Een zangeres, dat was jij dus, zong daar een bekend Turks lied. Domates, biber, patlıcan! Tomaten, pepers, aubergine! Een liedje over liefde en groente. De hele zaal zong uit volle borst mee en danste op de muziek. ‘Hier moeten we vaker naartoe!’ zei mijn moeder. 

Ik had nog nooit van je gehoord, en thuis zocht ik je op. Karsu, een Nederlands-Turkse zangeres die Turkse volksliedjes in een nieuw, jazzy jasje steekt. Ik vond het geweldig. Vanuit huis kende ik vooral de ouderwetse, ietwat zeurderige Turkse volksliedjes. Maar dit was totaal anders! Mijn opa is in de jaren 60 naar Nederland gekomen toen hij hoorde van de werkgelegenheid en de mooie meisjes. Hij leerde mijn oma kennen, een mooi blond meisje, en vlak daarna werd mijn vader geboren. Van onze Turkse achtergrond hebben wij voornamelijk twee dingen meegekregen: eten en muziek.

Een tijd later stond jij in de Kleine Zaal van het Concertgebouw. Samen met mijn moeder luisterden we naar je nieuwe album: Play my strings. Na dat eerste concert van jou ben ik de Turkse muziek ingedoken. Van Anatolische psychedelische rock van de band Altın Gün tot Turkse hiphop, ik luister nu van alles. Jij opende voor mij een wereld aan muziek. Naast een passie voor muziek heb je ook een passie voor koken. Het bleef dus niet alleen bij zingen over groente, sinds een aantal jaar heb je ook je eigen kookprogramma, Karsu’s Turkse Keuken. Als wij thuis samen koken luisteren we vaak naar jouw muziek. 

Jij bent Amsterdammer, net als ik. De stad is jouw inspiratiebron en onderdeel van wie je bent. Jouw carrière begon in het restaurant van je vader in de Pijp. Nu sta je voor uitverkochte zalen over de hele wereld. Met een mix van Turkse volksmuziek, jazz, en zelfs Nederlandse schlagers spreek jij een breed publiek aan. Zo zing je Bariş Manço en Andre Hazes op dezelfde avond. Als toegift in het Concertgebouw zong je zelfs ‘Aan de Amsterdamse Grachten’, een persoonlijk favoriet. Het was hilarisch goed en de hele zaal zong mee. 

In een politiek klimaat waar vooral de verschillen tussen culturen worden benadrukt ben jij een toonbeeld van verbinding. Niet omdat je je per se politiek zo uit, maar omdat je met jouw stem veel verschillende mensen weet te raken. Op sociale media spreek jij je dan ook uit , in zowel het Nederlands als het Turks en Engels. Daarnaast was je een belangrijke stem na de verschrikkelijke gebeurtenis van 2023, toen een zware aardbeving een groot deel van Turkije en Syrië verwoestte. Ook jij verloor toen veel familieleden. Ik heb heel veel bewondering voor jou, voor hoe je met dit verdriet omging en het omzette in actie. Ook hier zorgde je voor verbinding. Je zamelde geld in, trad op bij een benefietconcert en hebt veel steun gegeven en gekregen van de Turkse gemeenschap in Nederland en daarbuiten. Ook steunde je de slachtoffers met de verkoop van je kookboek. 

Inmiddels ben je bij ons thuis een begrip. Het lied Karsu - Domates Biber Patlıcan is een standaard lied tijdens het koken. 

Ik breng deze ode aan jou Karsu, omdat jij op jouw beurt een ode brengt aan Amsterdam en de diverse culturen en muziek van onze stad. 

Sevgiler, veel liefs, Hannah 

Mede door haar inzet voor de slachtoffers is Karsu in 2023 verkozen tot Woman of the Year door Harpers Bazaar. Op de cover droeg ze een prachtige jurk van ontwerper Mohamed Benchellal, die het Amsterdam Museum onlangs heeft bemachtigd. De jurk gaat over de brug tussen Oost en West, het is dus een kledingstuk van verbinding.